morgen naar huis!

en daar kijk ik naar uit want dat betekent:

- dat ik ga iedereen terug zien! in t echt! jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiha
- mama's keuken! jammmieeeee
- dat ik geen spons meer moet eten, maar echt, echt brood
- geen vuile en vooral stinkende frigos meer, geen nametags meer te hangen aan mijn eten
- geen stapelbedden meer, maar een groot bed met een goede matras en een donske. aah.
- geen last meer van snurkers, of (dronken) pipos die in het midden van de nacht de kamer binnen komen gestrompeld en zonodig het licht moeten aandoen en zitten te rommelen in de plastieken zakskes in hun rugzak
- geen check-out time meer van 10am
- geen rugzak inpak en uitpak meer, maar een kast om alles netjes (?) in te leggen
- geen was meer te doen in koud water (ze hebben hier geen warmwatermachines in de hostels)
- een andere garderobe, andere kleren, hip hoi
- dat ik al mijn vriendjes en vriendinnekes nen dikke knuffel kan geven!
- een propere badkamer zodat ik nie met mijn flipflops moet douchen (was soms noodzakelijk). ole ole ole
- dat ik opnieuw den humo kan lezen!
- en zoooveel meer....

anderzijds ga ik dat toch ook allemaal een beetje veel missen denk ik.

swoit, ik maak me klaar voor de 30 urende terugtocht!
tot dinsdag
x

the kingdom of tonga part II

ik zit nog steeds in tonga, nog steeds op t mainisland, want vliegen lag nie in t budget. maar waarschijnlijk door de krachten van anneke (danku!!!!!!) is de zon aan t vechten voor n plaatske tussen de wolken. en da maakt toch wel het verschil. het blijft een vuil land, maar heb ondertussen twee kleine paradijseilandjes bezocht en die waren absoluut de moeite. buiten een beach en enkele fales was er niks, ma als t mooi weer is, is da meer dan voldoende.

mijn accommodatie gisteren was een van die fales, zijn eigenlijk hutten, en daar lag een matraske op de grond en er stond een plastieken tuinstoelke. da was t. geen toilet, geen water, geen licht, niks, ma swoit. het had zijn charmes. ik zat er met vier fransen en ene spanjaard en we hebben wel ne leuken tijd gehad.

helaas is mijne camera gestolen de maandag, dus geen fotos. snif snif. ma swoit, volgende week vertel ik u in geuren (?) en kleuren hoe dat da hier was. okzo?

dadaaaaaaaaa

tonga...

... nie bepaald een paradijs.

toch nie in mijn ogen. toen ik woensdagochtend wakker werd in t vliegtuig, toen we aan t landen waren, kon ik mijn ogen nie geloven. wolken, wolken, wolken en gietende regen. en in belgie zijn da goede buien en daarna houdt da op, maar hier dus nie. de madam in het reisbureau in auckland had nie gesproken over het regen en cyclonenseizoen dat hier nu is. helaas helaas.
verder kan ik nie echt enthousiast zijn over de eilandengroep hier. het is hier verschrikkelijk vuil, de varkens, kippen en duizenden straathonden lopen hier overal rond. de wegen zijn amper wegen te noemen, en ge zit precies in ne rollercoaster als ge naar de stad rijdt. douches hebben we in de hoofdstad gelukkig wel, ma we mogen blij zijn als er al koud water uitstroomt. t is echt verschrikkelijk, ale, weet ge, ik had gewoon een totaal ander beeld hiervan, en daarom dat het zo tegensteekt. en moest het hier nu schoon weer zijn, tot daaraantoe, ma voor de volgende vijf dagen voorspellen ze regen. hoera. k had beter mijn vlucht naar belgie vervroegd voor goei weer.

swoit, nu heb ik nog altijd geen idee wat te doen de komende week. ik zou verder kunnen vliegen naar meer noorderlijke eilanden, maar of het daar beter is, geen idee. er zijn wel white beaches, maar er is geen electriciteit of stromend water, dus ja, t is t een of t ander. t water stroomt wel uit de lucht, dus misschien dat toch doen? en anders denk ik da ik eerder terug naar nieuw zeeland vlieg.

erg e? mijn laatste week! wat een miserie...

zondag josdag

vandaag voelde het echt aan als nen doodgewone, maar vreselijk saaie zondag. heel auckland was stil, geen idee waar iedereen was, maar het mieserige weer maakte het nie bepaald aangenaam om buiten wat rond te huppelen. maar zelfs in het hostel viel er niks te beleven. raar, heel raar. en hier in auckland is nie zo veel te doen eigenlijk. buiten shoppen, da gaat hier wel, ma ja, daar hebben we t geld dan weer nie voor :-)

ma goed, den dag is bijna om en morgen is t maandag en dan valt er misschien wa meer te beleven. ik ga alleszins een hartverscheurend afscheid moeten nemen van drie van mijn zeven travelmates, die morgen wegvliegen. maar goed, aan alle sprookjes komt een einde zeker?

verder vlieg ik zelf weg op woensdag, maar neen, nog nie naar huis, ik heb beslist om de regen te verlaten en naar tonga te vliegen. da's een eilandgroep in the south pacific, iets in den trend van fiji, en van hieruit zeer goedkoop. dus ole, goed weer here i come! tien dagen ga ik daar blijven, en ik neem een van de travelmates van hier mee, dus da is wel relaxed. dan nog een dagske terug in auckland en dan de lange, lange terugreis op 1 mei.

toedeloe

snif snif voor cherry

want ze heeft het niet gehaald :-( het paasweekend was me wat! nadat we het bijna-meest-noorderlijke punt van nieuw-zeeland hadden bereikt begon cherry, de groene bloemen vannette, meer dan ooit te sputteren en te doen, en ze wou nie meer starten. Uiteindelijk toch in gang gekregen en al knallend reeds ze verder. ik zat met michi en verena in den bluevan en wij zouden achter hen blijven rijden, zodat we hun tempo konden volgen (30 km op de highway, jiiiiiiiiiiiha), konden zien da alles in orde was, ale bon, wij waren de backup als het ware. Helaas heeft da nie erg lang geduurd. eerder hadden we een stukske gravelroad gedaan met zen achten in de bluevan om de cherry te sparen, en ja, da was duidelijk te zwaar met onze backpacks en dergelijke en toen we keken naar wat de oorzaak kon zijn van rare geluiden bleek da we ne platten band hadden. ondertussen tsjoekte de cherry verder, en de patrick, de bestuurder, diene kijkt nie gemakkelijk in zijn spiegels, en dus hadden ze nie door dat den back up in panne stond. natuurlijk hadden we ons reservewiel nog nie vervangen (hadden we een paar weken geleden al verwisseld) en daar stonden we dan, in t hol van pluto, de zaterdagavond voor pasen met ne platten band en geen reservewiel. een gsmsignaal was er ook nie, dus zat er niks anders op dan te wachten op de cherry. maar na twee uur, nog altijd geen hulp te zien. ze waren gewoon doorgereden en na 80 km, in de volgende stad hadden ze door da we der nie meer waren :-). ale, toeren zulle.
nu was er gelukkig een taverne bij ons in de buurt, t hol van pluto bestond uit een huis en een taverne, en de uitbaters van de taverne woonden dan ook in dat ene huis, ale ja. swoit, rare mensen, en moesten nie direct iets van toeristen weten, zeker nie als ze geen reservewiel hadden of nen driehoek opdat de andere chauffeurs de van konden zien staan. ma goed, uiteindelijk hebben we daar wel mogen bellen, en zo te weten gekomen dat de anderen in kaitaia waren geraakt, maar n uur nodig hadden om de laatste 13 km te doen. hunne van was totally broken down. bon, om een zeer lang verhaal kort te maken zijn wij met zen drieen ter plaatse gebleven, en overnacht, met drie in n bed van 1m20. (ma kmag nie klagen, de andere 5 hebben met 5 in ene van geslapen :-)). sanderendaags konden we een nieuwe (oude) band krijgen van ne vriend van de tavernebaas die garagist was, en dat op Pasen, hoe lief is da! en dus konden we opnieuw de weg op! ole.
in kaitaia (een erg vieze stad trouwens, vol met gangsta's die heel den tijd rond cherry liepen) aangekomen hebben we de cherry in comateuze toestand teruggevonden. op het parkeerterrein van de supermarkt hebben we in stilte afscheid genomen van de cherry, einde van de trip. we hadden dan wel het geniale idee om een blad op de van te hangen dat we nen breakdown hadden en een lift naar auckland wouden, en kijk eens aan, een uurke of twee later boden twee zussen aan om vier van ons naar hier te rijden (een rit van vijf uur). en hier zitten we nu! de drie andere komen met het blauw buske vanavond ons vergezellen. hoe goed is da! den 10de moesten we in auckland zijn, en da is allemaal in orde geraakt. eind goed al goed?
en dus ja, hier zit ik dan, op mijn eindbestemming, maar nog 20 dagen vooraleer ik naar huis kom. t is een moeilijke beslissing wat te doen, want neem nie graag afscheid van de 7 anderen en de laatste vertrekt pas den 21ste. misschien probeer ik opnieuw een minitripliftoffer te vinden, en anders, ja, geen idee....
spannend ee????

after the volcanos, the caves

dag allen,

even een kleine update. de voorbije dagen opnieuw een beetje zon gehad, ook een beetje regen, ma nie echt om over te klagen. we hebben verder het vulkaangebied bezocht, en daarna zijn we naar de waitomo caves gegaan. daar hebben we eerst een abseiling gedaan om in de grot te geraken, dan de glowwormkes bekeken, dan blackwaterrafting gedaan, ma da stelde nie veel voor, want er stond nie veel stroom op t water :-). daarna speleoloog gespeeld, en da was leuk zenne! verdomd kleine gaten zien waar ge doormoest en dan vast komen te zitten met uw heupen en denken da ge der nooit gaat uitgeraken, ale, k heb me der ziek mee gelachen, ma kan me goed inbeelden dat da nie voor iedereen even plezant is. ma goed, ik heb me uitstekend geamuseerd en da was t belangrijkste. om uit de grot te geraken moest we ook nog rockclimbing doen, en met rubberen gummylaarzen aan, is da ook nog wel es lachen. maar we hebben dat allemaal goed overleefd, en zijn dan verder roadgetript :-)

ondertussen in auckland, maar slechts voor n paar uur, we moeten juist een paar flyers ophangen om de autos te verkopen. sebiet rijden we verder noordwaarts naar de bay of islands, en op de fotos in de lonely planet ziet dat er allemaal heel schoon uit. ole!

tot over n paar dagen
x

acht dagen zonder regen!

na de gietende regen, hebben we de laatste acht dagen genen druppel gezien! maar helaas, deze ochtend deden we de tent open en t zag er vreselijk dreigend uit, en nu is het weer van da.

ma goed, wat hebben we zoal gedaan. we hebben een eendaagse trekking gedaan in Abel Tasman, super mooi national park, en geleek een beetje op de Whitsundays (waar is den tijd...). acht uur n half hebben we gestapt! k was dan ook blij toen we terug bij de autos kwamen. diene nacht heeft iedereen dan ook ne keer goe geslapen, en dat deed ook deugd, want het gebeurt nie vaak dat ik maar een of twee keer wakker word. k moet toegeven dat ik behoorlijk begin te verlangen naar een echt bed, met echte matras, en echte dons, en nu we toch bezig zijn, een echte kamer, met een echt dak :-)

we hebben trouwens ne nieuwe travelmate, Chris, ook nen duitser (maakt het er nie gemakkelijker op), en nen ongelooflijk luide snurker. oeh yeah. we liggen dus nu in de tent met zen vieren, waarvan twee mannelijke snurkers die onbewust contests houden over wie t luidste kan knorren. en de chris is de winnaar en ligt helaas aan mijne kant. :s
Leve de oordopjes!

Verder hebben we de voorbije week den ferry genomen en we zijn nu op t noordereiland. Volledig anders van natuur, en spijtig genoeg een pak drukker. Ale, t is goed om ne keer wa mensen te zien, ma k vond het ook leuk op t zuidereiland, da je nen helen dag kon rijden zonder iemand tegen te komen. en dat is hier nie meer t geval. We hebben hier wel al schone dingen gezien, zoals gisteren, hebben we (een deel van) ne vulkaan beklommen, en ja, da had ik ook nog nooit gedaan. t stonk er wel verschrikkelijk, ma kom, we hebben een beetje vulkanische activiteit gezien.

verder hebben we ook onze eerste introductie gehad in de Maori wereld. we waren op zoek naar een campingplaats, maar konden niet direct iets vinden en hebben dan aan ne voorbijganger op straat gevraagd of hij niks wist. we waren zonder da we t wisten in n Maori dorp beland, en zijn daar fantastisch ontvangen. we mochten in n lokaal slapen, met keuken, toiletten, douches en al. alle kinderen kwamen nieuwsgierig dag zeggen en hebben ons hunne rivier laten zien om in te zwemmen en te spelen. de maoris hebben verschillende keren gezongen voor ons, een beetje over hun filosofie verteld, ons uitgenodigd om mee te eten, ale, allemaal echt fantastisch. we hebben hun kleuterschooltje mee ingericht en zijn daar dan ook twee en n halve dag gebleven. t was destiny...

Bon, voor de rest nog leuke dingen gedaan, ma allemaal wa veel om op te noemen. We zitten nu in Taupo, midden noordereiland, en weten nie direct wat te doen door t weer. we blijven nog 13 dagen samen rondreizen, daarna is het de bedoeling de vans te verkopen en gaan er n paar naar huis, terug naar australie of blijven er nog wa langer in nieuw-zeeland. ma goed, meer daarover de volgende keer!

de groeten