veel schapen in nieuw zeeland

kia ora!

meer nieuws vanuit het prachtige nieuw-zeeland! sinds eergisteren ben ik een roadtrip begonnen, samen met 6 anderen. ik was de dure tours een beetje beu, en zag een annonceke hangen van drie gasten die nog travelmates zochten. en uiteindelijk zijn we met zen zevenen! vier duitse gasten, een oostenrijkse en een zwitserse, en ik. gevolg: veel duits, ma goed, ze doen hun best om heel veel engels te praten. We reizen nu rond met twee oude vans, kleine buskes, en 1 tent, en zo kamperen we in t wild, eerste nacht was aan de zee, tweede meer in t binnenland, ma beiden hele leuke plaatskes. de buskes zijn hilarisch, er is enen bluevan en den andere is de black forest cherryflower. we hebben al pech gehad met den bluevan en de cherryflower heeft soms problemen met de gordels die maar nie uit de murr willen komen, ma da maakt het allemaal heel grappig.

ma dus, het plan is om heel t zuidereiland te doen in een maand, ma of we een maand tesamen reizen, dat valt nog te zien. tot nu toe is t allemaal wreed plezant, dus k zie t wel zitten. eersten dag hebben we al ons campingmateriaal gekocht, en ikke slaapzak en matteke, want da had ik natuurlijk allemaal nie mee. ma goed, heb een goedkope tweedehandsshop gevonden, en k ben goed gesteld nu, al is het wel verdomd koud snachts. vanavond gaan we op zoek naar een douche, een daar kijken we allemaal naar uit :-).

gisteren hebben we een wandeling gemaakt in een groot bos, en de track vonden we eigenlijk nie meer terug, dus als gevolg door de rivier gewandeld, natte schoenen, natte voeten, ma zo wisten we tenminste da we terug aan den auto zouden geraken. verder prachtig landschap, da komt hier goe!

tot een dezer...

gisteren nog in australia...

... vandaag in New-Zealand!

goed aangekomen, maar ne langen nacht. Sebiet al slaapkes doen.
vanaf nu bereikbaar op +64 211 57 86 37, voor als ge mijn stem nog ne keer wilt horen, of indien ge een mailke te veel werk vindt, mij een smske te sturen :-) . altijd interessant te weten: het tijdsverschil met belgie is hier exact 12 uur.

verder nog nie veel gedaan, ma t is hier nog een mooie 23 graden en t zonneke schijnt.
ge hoort mij alvast nie klagen!

tadaah

en dan was er nog de westcoast...

ha de thuisblijvers!

een nieuw verslag want ik heb weer heel wat kilometers afgelegd en behoorlijk wat gezien zenne! Sinds het vorige verslag heb ik dus een trip gemaakt van perth naar broome, maar voorafgaand heb ik me ook eens aan het surfen gewaagd! en da was plezant zenne. ik kan nie bepaald zeggen dat ik er een aangeboren talent voor had, maar na 5 uurkes prutsen ben ik er toch ingeslaagd om een paar keer recht te staan op mijn surfplank op de golven! flink ee. den dag erna, zagen mijn knieen wel blauw en waren ze superhard gezwollen, ma ja, ge moet er iets voor over hebben ee. ma dus, da surfen wil ik nog wel eens doen.

maar dan, onze negendaagse safari naar broome. voor de geografische aussieleken onder jullie, broome ligt in het noordwesten van australie, waar het nu wet season is, maar meer daarover later :-). De eerste drie dagen van onze tour hebben we vooral gespendeerd in of naast de bus. in, omdat we gemiddeld 700km per dag deden, naast, omdat we 8 keer panne hebben gehad. na den achtste keer was de organisatie wel zo vriendelijk om een andere bus te sturen. Betsy, zo heette onze 4WD, kon het nie meer aan. miserie, miserie, miserie, want zo de eerste drie keer panne hebben is nog wel lachen, maar derna nie meer eigenlijk. ma goed, naast dat hebben we wel weer veel mooie dingen gezien! de pinnacles: zandstenen, veel kleiner dan in de brochures, ma toch speciaal, kalbarri national park: mooi mooi, de vele eindeloze stranden: beauuutiful, ale voor elk wat wils. Toen we in Monkey Mia een duik namen in de zee en wa met den bal waren aan t spelen, zwommen er plots twee dolfijnen op nog geen twee meter van ons. verschieten zenne, als ge de gelaatsuitdrukking van diegene tegenover u ziet (diene dacht dat t haaien waren), ale hilariteit alom, ma nen dolfijn! zo dicht! zonder ervoor te moeten betalen! (alle tours, zoals zwemmen met dolfijnen, zijn hier stinkendduur) fijn fijn fijn. den dag erna zijn we gaan driftsnorkelen in Turquoise Bay, driftsnorkelen is snorkelen zonder te hoeven zwemmen, want ge drijft gewoon mee met de stroming van t water. en ale, veel schone viskes, veel rare viskes ook, en ook ne schildpad!, en die heb ik alleen gezien, want was wa aan t verdwalen, zag diene schildpad en ben erachter gegaan, ale, heel speciaal, onbeschrijfelijk. Verder zijn we ook naar het Karijini National Park geweest. Het was op t randje, want de dagen ervoor waren er bushfires, ma we mochten er toch in! en ben blij zenne, want echt de moeite! we zouden er gaan hiken, ma door het weer was da een beetje moeilijk, het was er namelijk verschrikkelijk warm. 50 graden in de schaduw om 11uur sochtends, gene zever! ale ja, ik had best wel wa langer kunnen wandelen dan we gedaan hebben, ma bon, ge zijt me ne groep, en nie iedereen kan er even goed tegen. (ge went wel aan de warmte). maar, k mag nie klagen, we hebben prachtige gorges gezien, waarda we dan in konden zwemmen, ale ik wou da ge der allemaal bij waart zoda ge zelf kon zien en waarnemen wa ik voelde! ik kan da hier allemaal zo moeilijk beschrijven, maar ale, ge snapt het wel, t was ongelooflijk mooi en leuk. de pools/gorges waren enkel te bereiken door smalle paden, door t water, door n stukje abseiling, ale ja, ongerept allemaal en geen andere mensen te zien, nu ja, we waren wel met 20 man, ma swoit. ale ja, karijini was wel mijn ding :-). we hebben daar twee dagen gekampeerd en dan de laatsten dag gekampeerd naast eighty miles beach (ge raadt nooit wat er daar te zien is :p). maar na drie dagen zonder douche, in de rode woestijn, zijt ge ook wel erg blij met den eersten douche die ge neemt! waha, mijn kleren en lijf zagen allemaal rood, ja, ge zit voortdurend in t stof... en neen, ik zit er helemaal nie mee in om vuil rond te lopen (hehehehe), maar ik moet toegeven da ik enorm heb genoten van zeep, propere kleren, shampoo, fris water, ale, ik kan ook content zijn met kleine dingen :-).
Tenslotte aangekomen in Broome, daar was het nog steeds 45 graden, maar nu kwam de vochtigheid erbij, en daar kon ik nie goe tegen. zweten, zweten, zweten, nen douche kon t nie verhelpen. dus toch een beetje blij dat ik terug in het droge Perth zit...

maar niet voor lang meer! in exact drie uur zit mijn australisch avontuur erop en zit ik op t vliegtuig richting Nieuw-Zeeland! Ongelooflijk hoe die bijna vijf maanden hier voorbij zijn gevlogen! ik zou gerust wa langer kunnen blijven, ma ja, aan alles komt een einde en ik kijk toch ook wel uit naar het groene kiwiland. binnenkort meer daarover. toedeloe!

warm, rood, aboriginals en vliegen

da is een goede omschrijving voor den outback denk ik.

Een weekske geleden mijn tour alice springs-adelaide begonnen. Eersten dag zeer vroeg begonnen met een busrit van vijf uur, om dan in het heetst van den dag een stevige wandeling te maken in het watarrka national park, alwaar kings canyon is gelegen. we moesten elk 2 liter water meenemen, en kregen nen helen uitleg over de emergency procedures, volgend met verhalen over mensen die uitgedroogd waren, en onze gids die n paar weken eerder een lijk uit het gebied had moeten sleuren. mja, ale dan stelt ge u toch ook vragen... maar ale, t was warm, steil in t begin, en zweten, ma zo erg wast nu ook nie zenne. In Kings Canyon is ook the garden of eden gelegen, maar da klinkt nu toch mooier dan het eigenlijk was, naar mijn mening toch :-). Na onze tocht zijn we naar yulara gereden, ons verblijf in de buurt van uluru of ayers rock. Onderweg groepen wilde kamelen tegengekomen, wilde paarden en koeien, emus, ale, da loopt er allemaal in t rond, waardoor onzen buschauffeur meermaals serieus op de rem is moeten gaan staan. (of hoe zegt ge da ook alweer?) Swoit, savonds dus gekampeerd in yulara in onzen bedrol, opnieuw onder de sterren, maar door de volle maan waren er nie zo veel te zien (t is te zeggen, nog altijd meer dan in belgie ze, ma toch). Volgende ochtend om vier uur opgestaan om naar de zonsopgang te kijken met zicht op uluru. samen met tientallen bussen en honderden toeristen, stonden we daar allemaal met fototoestel in de hand te wachten op de zon, hopend op een foto van de rock zonder andere personen erop (t was een sport, en nie gemakkelijk), ale ja, das dan weer den andere kant van zo'n toeristische attractie. eigenlijk toch nie mijn ding, andere mensen spreken van kippevel als ze diene rock zien, ma da heb ik toch nie waargenomen. snamiddags zijn we naar kata tjuta (ook gekend als the olgas) gereden, een andere rotsformatie, die persoonlijk mijn voorkeur had, gewoon door de vorm (gelijkt op homer simpson) en ale ja, vond da iets meer hebben. na n korte wandeling daar, opnieuw naar uluru, nu voor de zonsondergang, en nu met de honderden toeristen die allemaal n glas champagne in de hand hebben. ale, pure commercie, behoorlijk stom zicht.
derden dag opnieuw vroeg uit de veren want lange busrit naar coober pedy, een opaaldorp in the middle of nowhere. en amai, da was ook weer een ervaring ze. meer dan de helft woont daar onder de grond, in een dugout die ze zelf gegraven hebben. de grond is er goedkoop en ge hebt kans om opals te vinden, dus die mensen beginnen te graven, en zo krijgen ze kamers, vinden ze meer opals, dan graven ze nog een kamer bij, ale, echt bizar. tot een paar jaar terug, waren de explosieven gewoon te koop in de supermarkt, ma da is nu nie meer het geval. t was er extreem warm, tegen de 50 graden, en dan is het in die caves natuurlijk aangenaam (constante temperatuur van 24 graden, ook in winter) maar amai, ik zou er nie kunnen wonen hoor! den tandarts heeft er ne caravan, en komt om de zes weken eens langs, dan hoopt ge toch ook da ge geen tandpijn krijgt! ale, allemaal van die gekke dingen zo, was wel eens interessant te zien. we hebben der zelf ook in n bunkhouse geslapen, en ale, ge wordt er nie wakker van daglicht, ma als ge de pech hebt om ne snurker in uw kamer te hebben, dan zijt ge gezien (echo weet je wel). swoit, k heb toch goe geslapen, geen last van gehad.
Den dag erop opnieuw een national park bezocht, flinders ranges, alwaar we opnieuw een schone wandeling hebben gemaakt. weer warm, warm, warm, want in de bergen staan er nie bepaald veel bomen waaronder ge kunt schuilen in de schaduw. maar ne keer da ge boven zijt, geeft u da toch een beetje n kick, mooi uitzicht en zelfs een briesje, hoera! De laatsten dag gaan logeren in Parachilna, een dorp met 12 inwoners, een mini-stationneke (maar denk nie dat er een trein stopt), een mini-botanischen tuin (gewoon een paar vierkante meter met uitgedroogde planten) en een pub (waar dan ook t merendeel van de inwoners werkt). Na ons laatste avondmaal met de groep (kameel, emu en kangoeroe, lekker lekker) naar de pub geweest waar toevallig de ierse televisie iets kwam opnemen, dus moest ge een van de komende weken tijdens uw ontbijt naar den ierse ontbijttelevisie aan t kijken bent, ziet ge me daar misschien wel meezingen op het lied sunset paradise in parachilna, haha. bon, we hebben daar ook deelgenomen aan een van de hoofdactiviteiten van het dorp: wachten en kijken naar den trein. ma echt e, in da cafe stond er ergens een doosje met een lichtje, en als da rood was, dan betekende dat dat den trein eraankwam. wij dus allemaal naar buiten, en gaan zien wat er nu vanaan was. en inderdaad, na n kwartier wachten, kwam er nen trein voorbij. en t was ne lange, da wel, ma da was t dus: nen langen trein die voorbij reed. hij heeft zelfs applaus gekregen, ma k weet nog altijd nie precies wat er nu zo speciaal aan was... ma goed, da hebben we dan ook gezien!
Dan de laatsten dag nog n paar wijngaarden bezocht in Clare Valley en s'avonds aangekomen in adelaide, een nachtje gebleven en gisteren opnieuw t vliegtuig genomen, richting perth, en k vind het hier wel tof! K heb hier nu drie dagen om de stad wa te ontdekken, naar de beach te gaan, en zaterdag begin ik aan mijn laatste tour op australisch grondgebied, richting Broome. daar zal ik negen dagen over doen, en dan vlieg ik terug naar perth, blijf ik hier nog enen dag en dan moet ik dag zeggen aan australie want dan vlieg ik over naar nieuw-zeeland, ge zou bijna vergeten dat ik daar ook nog naar toe ging e. ma bon, k ga me weer weten bezig te houden...

tot een dezer!